Op basis van de kennis en ervaring van Arcadis op gebied van klimaatadaptatie in steden wereldwijd, onderscheiden we 4 verschillende benaderingswijzen;
- Stadsgebaseerde aanpak
- Sectorale aanpak
- Projectmatige aanpak
- Op impact gebaseerde aanpak
Het verschil tussen deze vier benaderingen kan gevolgen hebben voor het type oplossingen dat zal worden geïdentificeerd. 
Hieronder zal elk van deze benaderingen kort worden toegelicht (inclusief een beschrijving van de voor- en nadelen van de aanpak en een voorbeeld.)

Stadsgebaseerde aanpak: 

Klimaatadaptatie wordt op stedelijk niveau beschouwd en de stad bevordert actief de integratie van aanpassing aan klimaatverandering in hun ruimtelijke planning en infrastructuurprojecten. Typische informatie die wordt verzameld heeft betrekking op blootstelling en kwetsbaarheid. Steden die het Convenant van Burgemeesters voor Klimaat en Energie hebben ondertekend, passen deze benadering over het algemeen toe. Vaak blijft er een kloof bestaan in de overdracht van kennis en data van studies op stedelijk niveau naar daadwerkelijke (infrastructuur) projecten.
Voorbeeld: kwetsbaarheidsanalyses voor  steden (stedelijk hitte-eiland en hittestress)

Sectorale benadering:

Afhankelijk van de sector kan een project op verschillende manieren worden beïnvloed door klimaatverandering. Een overzicht van potentiële effecten voor bijvoorbeeld de energiesector (energieproductie, transmissie, opslag en consumptie) biedt sectorspelers een snel inzicht in de gevolgen van klimaatverandering om rekening te houden met een energie-infrastructuurproject en kan zich richten op de meest relevante aspecten. Sommige brancheorganisaties, zoals CEDR*, bieden uitgebreide informatie over hoe rekening te houden met klimaatadaptatie.
Voorbeeld: het ARISCC-project werd gebruikt als een raamwerk door Infrabel, de Belgische spoorinfrastructuurbeheerder. 

Projectmatige aanpak:

De kracht van deze aanpak is dat de effecten en kwetsbaarheden specifiek worden beoordeeld voor het project en als dusdanig 'op maat' zijn gemaakt voor de specifieke kenmerken van een project en de omliggende omgeving. Hoewel een projectmatige aanpak mogelijk veel inspanning vergt voor het verzamelen en beoordelen van gegevens, is dit een logisch onderdeel van de risicobeheersingsaanpak van het project. De ESIF-vereisten voor grote projecten (de zogenaamde ‘major projects’) in het kader van het cohesiebeleid passen in deze categorie.
Voorbeeld: Ieper, De Vloei in België of NW Bicester Eco-Town in het Verenigd Koninkrijk

Impact-gebaseerde aanpak:

Kennis over potentiële effecten van klimaatverandering kan geïntegreerd worden in ontwerpnormen en -voorschriften, bijvoorbeeld regelgeving over waterinfiltratie en buffercapaciteit, ontwerpnormen voor koeling van gebouwen of andere aspecten die kunnen worden beïnvloed door klimaatverandering. Dit zal ervoor zorgen dat projecten die aan deze normen of voorschriften moeten voldoen, minstens  worden aangepast aan een bepaald niveau van klimaatverandering. Hoewel het systemische karakter van deze benadering een groot voordeel heeft, bestaat het risico dat slechts enkele effecten worden overwogen en dat het algemene bewustzijn ten aanzien van de klimaatverandering laag blijft.
Voorbeeld: integratie van informatie over veranderende neerslagintensiteiten in de regelgeving voor het ontwerp van rioolstelsels in Vlaanderen.